+ เนื้อความต่าง ๆ นี้มิได้ต้องการที่จะทำให้น้อง ๆ รู้สึกว่าการที่จะเป็นนักเรียนเตรียมทหารได้นั้นยากเย็นนัก หากแต่ต้องการให้น้อง ๆ มีความเพียรพยายามที่จะฝ่าฟันอุปสรรคนานับประการ เพราะหนทางแห่งความสำเร็จนั้นมิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ขอให้น้อง ๆ ได้เดินตามฝันของตัวเองนะครับ --- 4cadet.org ---

วันอาทิตย์ที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2553

เกียรติศักดิ์ นรต. นั้นยิ่งใหญ่

เกียรติศักดิ์นักเรียนโรงเรียนนายร้อยตำรวจนั้นยิ่งใหญ่

ผมจดจำได้ว่าเจอพี่แคนครั้งแรก ตอนแยกชมรมอยู่ชั้นปีที่ 1 ส่วนพี่แคนเป็น นรต.ชั้นปีที่ 4 พี่แคนยืนอยู่บนตึกร้อย 2 บริเวณหลังห้องพักผู้ช่วยร้อย 2 ผมซึ่งกำลังจะแยกแถวออกไปเอาน้ำ ดื่ม โดนพี่แคนเรียกออกไปกับเพื่อนอี กกลุ่มหนึ่ง พี่แคนได้เข้ามาทำความรู้จักและ อบรม ในตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าใครคือ พี่แคน ใครคือคนจวกผม มีคนสั่งจวก ผมก็ทำๆ ไปตามคำสั่ง สั่งเท่าไหร่ ผมก็ทำจนครบ แต่สิ่งที่มันประทับตรึงใจผมไม่ เลือนเลย ก็คือคำสั่งสอนที่ผู้จวกผมผู้นั ้น สั่งสอนผมในเรื่องอุดมการณ์ ความรักชาติ ความเสียสละ และความเป็นนักเรียนนายร้อยตำรว จที่เราต้องอุทิศตนเพื่อสังคม มันทำให้ผมจดจำฝังใจ ตั้งแต่เจอกันวันนั้นเลยว่า พี่คนที่อบรมผม และสั่งสอนผมนั้น คือ "นรต.ธรนิศ ศรีสุข" ชมรมยูโด...

หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ผมได้ข่าวคราวของพี่แคนเป็นระยะ ๆ แม้จะไม่เคยได้รู้จักเป็นการส่ว นตัว ผมทราบว่าพี่แคนเป็นเรียนเก่ง ได้คะแนนสอบตอนจบลำดับต้นๆ แต่พี่แคนก็มีอุดมการณ์และความเ สียสละเพื่อชาติเพียงพอ ที่จะหันหลังให้แสงสี และเดินหน้าเข้ารับใช้ชาติในป่า เขา กับการเป็นตำรวจตระเวนชายแดน พี่แคนเป็นหนึ่งในผู้มีคะแนนสอบ ดีเยี่ยมแต่ก็เลือกอยู่ ตชด. เช่นเกียวกับพี่ชมรมผมคนหนึ่งที ่มีอุดมการณ์ไม่แพ้กัน และเป็นเพื่อนรักยิ่งของพี่แคน ก็คือ "พี่ต่อ" อนุรักษ์ ลาสิทธิ ผมในฐานะนักเรียนนายร้อยตำรวจชั ้นต่ำ จึงได้แต่รับทราบข่าว และแอบภาคภูมิใจกับผลิตผลของนัก เรียนนายร้อยตำรวจรุ่นพี่ๆ ที่ได้จบการศึกษาออกมารับใช้ชาต ิ

ระหว่างฝึกหลักสูตรโดดร่ม ที่ค่ายนเรศวร จังหวัดเพชรบุรี ณ ที่แห่งนี้ ผมได้มีโอกาสพบกับพี่แคน และพี่ๆ ท่านอื่นอีกครั้ง และแน่นอน พี่แคนไม่พลาด ที่จะมาทำความรู้จัก พร้อมกับสั่งสอน อบรม อุดมการณ์และความเสียสละที่ต้อง มีให้แก่ชาติ อีกครั้ง ซึ่งจริงๆ แล้ว พี่เคยก็ไม่เคยละทิ้งอุดมการณ์ส ักครั้ง ไม่ว่าจะอยู่อย่างลำบากอย่างไร พี่แคนก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จนกระทั่งผมสำเร็จการศึกษา ทำงาน จนกระทั่งติดยศร้อยตำรวจโท ผมก็ไม่เคยได้พบกับพี่แคนอีกเลย แต่กระทั่ง ไม่กี่สัปดาห์ ก่อนมีข่าวร้าย ผมพบกับพี่แคนโดนบังเอิญ ที่ สน.ทองหล่อ วันนั้นผมมาทำงานตามปกติ แต่เห็นพี่แคนมาด้อมๆ มองๆ ที่บริเวณ สน. ทันที่ที่ผมเห็นหน้าพี่แคน ผมจดจำได้ทันที ว่านี่คือ สุดยอด นรต.54 ที่มีอุดมการณ์ สูงส่ง ผมไม่ลังเลเลย ที่จะเข้าไปทักทาย และสวัสดีพี่แคน พร้อมทั้งเสนอตัวรับใช้ด้วยความ เต็มใจ วันนั้นพี่แคนมาทำธุระที่กรุงเท พฯ ถามหาพี่เทน (อุเทน) แต่ติดต่อไม่ได้ ผมจึงอาสาดูแล เรื่องที่จอดรถ และการไปทำธุระ ก่อนที่ผมจะให้เบอร์พี่แคนเผื่อ ติดต่อเวลามีอะไรให้รับใช้ พี่แคนยังคุยถึงเพื่อนผม (เจษฎา ชุมพล) ว่ามีอุดมการณ์ดี และทำงานอยู่กับพี่แคน วันนั้นผมแอบดีใจลึกๆ ที่ได้มีโอกาสรับใช้พี่ชายที่มี อุดมการณ์ ก่อนที่ผมจะกลับแฟลต ไปนอนด้วยความเหนื่อยล้า กลางดึกคืนนั้น ผมสะดุ้งตื่น มองดูโทรศัพท์ มีหนึ่งสายไม่ได้รับ ผมลงมาดูบริเวณที่จอดรถ ปรากฎว่าพี่แคนได้ขับรถออกไปแล้ ว (รถสีขาว ทะเบียนปัตตานี) ผมเดาได้ว่าต้องเป็นเบอร์พี่แคน แน่ แต่เนื่องจาก กลางดึกสงัดมาก ผมจึงไม่ได้โทรกลับ และไม่คิดว่ามันจะเป็นการพูดคุย ครั้งสุดท้ายกับพี่คนนี้ บางทีผมน่าจะโทรกลับ โทรศัพท์ที่ผมไม่ได้รับสายนั้น อาจจะเป็นการขอบคุณและสั่งลาของ พี่ก็ได้

บ่ายวันที่ 29 กันยายน 2550 ผมได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนร่วมร ุ่น แจ้งข่าวพี่ นรต.54 ถูกคนร้ายซุ่มโจมตี จนเสียชีวิต เมื่อเพื่อนเอ่ยขื่อออกมาว่า ชื่อ ร.ต.อ.ธรนิศ ศรีสุข พร้อมกับถามว่ารู้จักรึป่าว.. ผมถึงกับอึ้งตอบไม่ถูก ทั้งๆ ที่ผมรู้จักพี่เค้าดี จดจำชื่อได้อย่างแม่นยำตั้งแต่เ จอหน้ากันครั้งแรก ไม่น่าเชื่อว่า ผมไม่สามารถตอบคำถามเพื่อนผมได้ ผมบอกเพื่อนผมว่า ขอเช็คข่าวก่อน เดี๋ยวโทรกลับ จึงได้วางหูไป

เย็นวันนั้น ผมเห็นข่าวพี่ ทั้งในโทรทัศน์ วิทยุ และหนังสือพิมพ์ อีกแล้วหรือเนี่ย ที่ประเทศไทยต้องสูญเสียคนดีๆ ยิ่งผมมารับทราบประวัติของพี่ ทราบถึงข้อมูลขอบครอบครัว ชีวิตของพี่ พื้นฐานของพี่ไม่เลวเลย พี่มีพื้นฐานชีวิตที่สวยงาม มีครอบครัวที่ดี พี่ควรจะได้ชื่นชมกับความสวยงาม พบเจอแต่สิ่งที่ดีๆ มากกว่าป่าเขาลำเนาไพร และความโหดร้าย...

จากวันนี้ไป คงไม่ได้พูดคุยกับพี่แคนอีกแล้ว ไม่มีพี่แคนมาสั่งสอนอุดมการณ์อ ะไรอีกแล้ว แม้พี่แคนจะจากไป แต่สิ่งที่พี่แคนทิ้งไว้ มันช่างยิ่งใหญ่ และไม่มีวันตาย... ไม่แต่เฉพาะกับน้องๆ นรต.รุ่น 57 แต่มันสำหรับคนไทยทุกคนที่ได้รั บรู้เรื่องราวของพี่ ขอขอบคุณอุดมการณ์และคำสั่งสอนท ี่ให้ไว้ครับ พี่แคน ร.ต.อ.ธรนิศ ศรีสุข

"มโนมอบพระผู้เสวยสวรรค์
สองแขนถวายทรงธรรม์เทิดหล้า
ดวงใจมอบเมีย ขวัญและแม่
เกียรติศักดิ์รักของข้า.. มอบไว้ แก่ตัว"